Przykładowa metoda ważona ruchoma średnia

Jaka jest różnica pomiędzy średnią kroczącą a średnią ważoną Pięciokrotna średnia krocząca A, obliczona na podstawie powyższych cen, została obliczona przy użyciu następującego wzoru: Na podstawie powyższego równania średnia cena w wyżej wymienionym okresie wyniosła 90,66. Używanie średnich kroczących jest skuteczną metodą eliminowania silnych wahań cen. Ograniczeniem jest to, że punkty danych ze starszych danych nie są ważone inaczej niż punkty danych w pobliżu początku zestawu danych. Tu zaczynają grać ważone średnie ruchome. Średnie ważone przypisują większą wagę do bardziej aktualnych punktów danych, ponieważ są bardziej istotne niż dane z odległej przeszłości. Suma ważenia powinna wynosić maksymalnie 1 (lub 100). W przypadku prostej średniej kroczącej wagi są równomiernie rozłożone, dlatego nie są pokazane w powyższej tabeli. Cena zamknięcia AAPLŚrednie średnie ruchome: podstawy Przez lata technicy znaleźli dwa problemy z prostą średnią kroczącą. Pierwszy problem leży w przedziale czasowym średniej ruchomej (MA). Większość analityków technicznych uważa, że ​​działania cenowe. cena otwarcia lub zamknięcia akcji nie jest wystarczająca, na czym można polegać, jeśli chodzi o właściwe przewidywanie sygnałów kupna lub sprzedaży akcji crossoveru MA. Aby rozwiązać ten problem, analitycy przypisują teraz większą wagę najnowszym danym cenowym za pomocą wykładniczo wygładzonej średniej ruchomej (EMA). (Dowiedz się więcej w Eksplorowanie wykładniczo ważonej średniej ruchomej). Przykład Przykład Na przykład przy użyciu 10-dniowego MA, analityk podjąłby cenę zamknięcia 10 dnia i pomnożył tę liczbę przez 10, dziewiąty dzień po dziewiątej, ósmy dzień po ósmym i tak dalej do pierwszego z MA. Po ustaleniu całkowitej liczby analityk dzieli tę liczbę przez dodanie mnożników. Jeśli dodasz mnożniki 10-dniowego przykładu MA, liczba ta wynosi 55. Ten wskaźnik jest nazywany liniowo ważoną średnią ruchomą. (Aby zapoznać się z czytaniem, zobacz Proste średnie ruchome Wyróżnij trendy.) Wielu techników jest zdecydowanymi zwolennikami wykładniczej średniej ruchomej (EMA). Wskaźnik ten został wyjaśniony na wiele różnych sposobów, co dezorientuje zarówno studentów, jak i inwestorów. Być może najlepsze wyjaśnienie pochodzi z John J. Murphys Analiza techniczna rynków finansowych (opublikowanej przez New York Institute of Finance, 1999): Wykładniczo wygładzona średnia ruchoma rozwiązuje oba problemy związane z prostą średnią kroczącą. Po pierwsze wykładnicza średnia wygładzona przypisuje większą wagę nowszym danym. Dlatego jest to ważona średnia ruchoma. Ale podczas gdy przypisuje ona mniejszą wagę do danych dotyczących przeszłych cen, uwzględnia w swoich obliczeniach wszystkie dane z życia instrumentu. Ponadto użytkownik może dostosować wagę, aby nadać większą lub mniejszą wagę najnowszej cenie dni, która jest dodawana do wartości procentowej wartości z poprzednich dni. Suma obu wartości procentowych wynosi do 100. Na przykład cenę za ostatnie dni można przypisać wagę 10 (.10), która jest dodawana do wagi wcześniejszych dni wynoszącej 90 (.90). Daje to ostatni dzień 10 łącznej wagi. Byłoby to równowartość średniej z 20 dni, dając cenę z ostatnich dni mniejszą wartość 5 (.05). Rysunek 1: Średnia ruchoma wygładzona wykładniczo Powyższa tabela przedstawia indeks złożony Nasdaq z pierwszego tygodnia od sierpnia 2000 r. Do 1 czerwca 2001 r. Jak widać wyraźnie, EMA, która w tym przypadku wykorzystuje dane o cenie zamknięcia okres dziewięciu dni, ma określone sygnały sprzedaży na 8 września (oznaczone czarną strzałką w dół). Był to dzień, w którym indeks spadł poniżej poziomu 4000. Druga czarna strzałka pokazuje kolejną nogę, której technicy naprawdę oczekiwali. Nasdaq nie mógł wygenerować wystarczającej ilości i odsetek od inwestorów detalicznych, aby przełamać 3.000 punktów. Następnie spadł ponownie do poziomu 1619.58 w kwietniu 4. Trend wzrostowy z 12 kwietnia zaznaczono strzałką. Tutaj indeks zamknął się na poziomie 1 961,46, a technicy zaczęli postrzegać menedżerów funduszy instytucjonalnych, którzy zaczęli zdobywać okazje, takie jak Cisco, Microsoft i niektóre kwestie związane z energią. (Przeczytaj nasze artykuły pokrewne: Przenoszenie średnich kopert: Udoskonalanie popularnego narzędzia do handlu i średniej ruchomości). Miara zależności między zmianą ilości żądanej danego towaru a zmianą jego ceny. Cena. Łączna wartość rynkowa w dolarach wszystkich dostępnych akcji spółki. Kapitalizacja rynkowa jest obliczana poprzez pomnożenie. Frexit krótko dla quotFrench exitquot to francuski spinoff terminu Brexit, który pojawił się, gdy Wielka Brytania głosowała. Zlecenie złożone z brokerem, który łączy w sobie funkcje zlecenia stopu z zleceniem limit. Zlecenie stop-limit będzie. Runda finansowania, w ramach której inwestorzy nabywają akcje od spółki o niższej wycenie niż wycena na rzecz spółki. Ekonomiczna teoria łącznych wydatków w gospodarce i jej wpływ na produkcję i inflację. Opracowano ekonomię keynesistyczną. Zagadnienia związane z rachunkowością zapasów w portfelu głównym. Ważona metoda średnia ważona Średnia ważona ważona Średnia metoda Opis Metoda średniej ważonej służy do przypisania średniego kosztu produkcji produktu. Średnia ważona kosztów jest powszechnie stosowana w sytuacjach, gdy: pozycje zapasów są tak wymieszane, że nie można przypisać konkretnego kosztu do pojedynczej jednostki. System księgowy nie jest wystarczająco zaawansowany, aby śledzić warstwy inwentaryzacyjne FIFO lub LIFO. Zapasy są tak utowarowione (tzn. Identyczne), że nie ma możliwości przypisania kosztów do pojedynczej jednostki. Korzystając z metody średniej ważonej, podziel koszt towarów dostępnych do sprzedaży przez liczbę jednostek dostępnych do sprzedaży, co daje średni ważony koszt jednostkowy. W tym wyliczeniu koszt towarów dostępnych do sprzedaży jest sumą początkowych zapasów i zakupów netto. Następnie użyjesz tej średniej ważonej wartości, aby przypisać koszt zarówno zamknięcia zapasów, jak i kosztu sprzedanych towarów. Rezultatem stosowania średniej ważonej jest to, że zarejestrowana ilość zapasów pod ręką przedstawia wartość między najstarszymi i najnowszymi jednostkami kupionymi w magazynie. Podobnie, koszt sprzedanych towarów będzie odzwierciedlał koszt pomiędzy najstarszymi i najnowszymi jednostkami, które zostały sprzedane w danym okresie. Metoda średniej ważonej jest dozwolona na podstawie ogólnie przyjętych zasad rachunkowości i międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej. Przykład obliczania średniej ważonej Milagro Corporation wybiera metodę średniej ważonej na miesiąc maj. W tym miesiącu odnotowuje następujące transakcje: Rzeczywisty całkowity koszt wszystkich zakupionych lub rozpoczynających się jednostek reklamowych w poprzedniej tabeli wynosi 116 000 (33 000 54 000 29 000). Suma wszystkich zakupionych lub rozpoczynających się jednostek reklamowych wynosi 450 (zakupiono 150 inicjałów 300 zakupu). Średni ważony koszt jednostkowy wynosi zatem 257,78 (116 000 dzielą 450 jednostek). Końcowa wycena zapasów wynosi 45 112 (175 jednostek razy 257,78 ważonego średniego kosztu), natomiast koszt sprzedanej wartości wynosi 70 890 (275 jednostek razy 257,78 średniej ważonej kosztów) . Suma tych dwóch kwot (pomniejszona o błąd zaokrąglenia) równa się całkowitemu faktycznemu kosztowi wszystkich zakupów i inwentaryzacji początkowej wynoszącym 116 000. W poprzednim przykładzie, gdyby Milagro korzystał z wieczystego systemu inwentaryzacji do rejestrowania transakcji magazynowych, musiałby przeliczyć średnią ważoną po każdym zakupie. Poniższa tabela wykorzystuje te same informacje w poprzednim przykładzie, aby pokazać rekomputacje: Przenoszenie zapasów - Średnia sprzedaż jednostkowa (125 jednostek 220) Zakup (200 sztuk 270) Sprzedaż (150 sztuk 264,44) Zakup (100 sztuk 290) Należy pamiętać, że koszt sprzedanych towarów 67 166, a saldo zapasów końcowych 48 834 równe 116 000, co odpowiada sumie kosztów w oryginalnym przykładzie. Zatem sumy są takie same, ale ruchome obliczenie średniej ważonej powoduje niewielkie różnice w podziale kosztów między kosztem sprzedanych towarów a końcem zapasów.